وقتی می‌خوای برای کاربر، مخاطب، مشتری و هرکسی که قرار است چیزی را به او ارائه بدهی، یک کپیِ ملموسِ قابلِ فهم بنویسی، طوری که قشنگ فهمش کنه، باید بروی به سراغ «کلمه‌های عینی». یعنی کلمه‌هایی که خالص، درست، واقعی، جور و قابلِ دیدن و احساس کردن هستند؛ یعنی کلمه‌هایی که آن را از طریق حواس پنجگانه‌مان می‌فهمیم؛ چون با استفاده از همین واژگان عینی‌ست که می‌توانی منظورت را به روشنیِ روز به مخاطبت بفهمانی، درست برخلاف نوشتنِ واژه‌های انتزاعی که قابلِ دیدن، لمس کردن و چشیدن نیستند.

مثلا:
«نوتِ پایانی این عطر آدم را به یاد لیمو ترش تازه می‌اندازد».

پس چه خوب که نوشتنِ واژه‌های عینی را تمرین کنی؛ همین حالا فقط برای ۱۰ دقیقه یک لیست از واژه‌های عینی بنویس.

مثل این 👇
دفتر، خودکار، فرش، پتو، میز، لامپ، گنجشگ، دیوار، آتش، قاب عکس، گلِ سر، پماد، توت، درخت، اقاقیا، لیمو، خانه، جعبه، سکه، شکلات، کیک، چای، دستمال، دفترچه، کتاب، زیرلیوانی، تلفن، قوطی، سنگ، گل و … و … و …