یک قلم و کاغذ بردار. یا اگر نوشتن در گوشی موبایل، لپ‌تاپ و کامپیوتر رومیزی برایت راحت‌تر است همان را انجام بده. حالا فقط برای ۱۰ دقیقه (اگر وقت داری، بیشتر)، به کسی که دیگر نیست، نامه‌ای بنویس. می‌توانی از حال‌وروز امروزت برایش بگویی؛ از اوضاع‌‌واحوالِ کار و زندگی‌ات، از خوشی‌ها و ناخوشی‌های روزگار، از تلخی‌ها و شیرینی‌ها، از آنچه تو امروز تجربه می‌کنی و دلت می‌خواهد درباره‌اش حرف بزنی، از هرچه گفتنش آرامت می‌کند.

مثل این: 👇

خیلی سال است که تو را ندیده‌ام؛ آنقدر طولانی که تقریبا هیچ چیزی از تو به یاد ندارم؛ جز نوارهای پلاستیکیِ رنگ‌‌ورو رفته‌ای که به دسته‌های موتورسیکلتت آویخته بودی. یادم هست جلوی خودت نشانده بودی‌ام تا چرخی بزنی و حا‌ل‌وهوای نبودنِ بابا که سخت دل‌تنگش بودم را از خاطرم دور کنی. آن نوارهای رنگ‌ورو رفته که در باد می‌رقصیدند و آهنگ پدرانه صدایت که در گوشم می‌پیچید، تنها خاطره‌ای‌ست که از تو بیاد دارم. 🛵 حالا که نیستی دلم می‌خواهد از حال‌واحوال امروزم برایت بگویم.

این یک تمرین است که دستت گرم، ذهنت باز و قلمت شکوفا شود. ✒