این تمرین، تمرینِ مورد علاقه من است. امیدوارم تمرینِ موردعلاقه تو هم باشد. گاهی آدم باید برای دلش بنویسد، برای خودِ خودِ دلش که همیشه زخم خورده، رنجیده، گریسته، عاشق شده، فارغ شده، سکوت کرده و حرفهایش را به شکل کلمات و اشک بیان کرده.
گاهی چیزهایی برای دلت بنویس، برای دلِ دلِ خودت، برای روحت، برای آرامشت، برای برون‌ریزی کردن، برای رها شدن، برای آرام شدن. آه … که این دلی نوشتن چها می‌کند، چه چیزهایی می‌شود از این دلی‌نوشتن آفرید، چه متن‌های نابی.
دلی‌نوشتن‌هایت می‌تواند بشود یک داستان کوتاهِ کوتاه، یک لیست شکرگزاری، یک آنافورای عاشقانه، یک خاطره یا هرچیزی که دلت را آرام و روحت را رها کند. ✍
پس تمرین دلی‌نویسی را بیشتر از هر تمرینِ کوتاهِ کوتاهی جدی بگیر. ❣
آخرین دیدگاه‌ها